20 Ιούν

Οσφυαλγία του κολυμβητή/κολυμβήτριας©

Oι συνηθέστερες κακώσεις που μπορεί να προκληθούν στους αθλητές ή αθλήτριες της κολύμβησης είναι ο ώμος του κολυμβητή,, το γόνατο.

Η πρόληψή τους μπορεί να επιτευχθεί με τη σωστή προθέρμανση των μυών, των αρθρώσεων και των συνδέσμων που προετοιμάζει το σώμα για δράση, τη χρησιμοποίηση κατάλληλης τεχνικής υπό την επίβλεψη του προπονητή, την εξάσκηση και ενδυνάμωση όλων των μυικών ομάδων του σώματος, την άγρυπνη προσοχή του κολυμβητή ή της κολυμβήτριας στο περιβάλλον της πισίνας και μέσα στο νερό, όσο κολυμπάει, την αποφυγή της προπόνησης ή του αγώνα όταν υπάρχει αδιαθεσία ή όταν είναι πραγματικά ασθενής.

Όσον αφορά την πρόληψη της νόσου του κολυμβητή συνιστάται η ενστάλαξη τριών σταγόνων Gkelotic πριν από την είσοδο και μετά την έξοδο από το νερό της πισίνας.

Πόνοι που εκδηλώνονται χαμηλά στη μέση του κολυμβητή ή της κολυμβήτριας

Σε ορισμένες μελέτες, η ψυχαγωγική κολύμβηση (δηλαδή η κολύμβηση δύο φορές την εβδομάδα) μπορεί να παίξει προστατευτικό ρόλο στην ανάπτυξη οσφυαλγίας [1]. Αυτός ο προστατευτικός παράγοντας δεν παρατηρείται στους ανταγωνιστικούς κολυμβητές. Οι κολυμβητές μεταφέρουν το σώμα σε ακραία εύρη κίνησης με επαναλαμβανόμενο τρόπο και μια δυνατή χεριά απαιτεί τοποθέτηση του σώματος σε ασυνήθιστες ανατομικές θέσεις, για να μεγιστοποιηθεί η παραγωγή προωθητικής δύναμης. Εάν η τεχνική ενός κολυμβητή δεν στηρίζεται σε μια πολύ καλή αξιοποίηση της εμβιομηχανικής του σώματός του μέσα στο νερό, κινδυνεύει να πάθει μυοσκελετική κάκωση στη μέση του.
Για παράδειγμα, παρατηρείται πρόσθετη περιστροφική καταπόνηση του κορμού, όταν το σώμα δεν προωθείται μέσα στο νερό ως ολόκληρη μονάδα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ανώμαλης φόρτισης στο σημείο της σπονδυλικής στήλης όπου σταματά η προώθηση [2].

Η μέση μπορεί επίσης να υποστεί ασυνήθιστο ζόρισμα, εάν ένας κολυμβητής παίρνει κακή θέση της κεφαλής και του σώματος στο νερό.
Οι κολυμβητές που κολυμπούν το στυλ πεταλούδας και το πρόσθιο μπορεί συχνά να εμφανίσουν πόνο στη μέση, λόγω του μεγαλύτερου φορτίου και πίεσης που ασκείται στη μέση τους.
Στην πραγματικότητα, ο ερεθισμός που παρατηρείται στις ζυγοαποφυσιακές αρθρώσεις αναφέρεται ιστορικά ως «ραχιαίο σύνδρομο πεταλούδας» [3]. Οι ζυγοαποφυσιακές αρθρώσεις είναι οι δομές, οι οποίες συνδέουν τους σπονδύλους, προσφέρουν ελαστικότητα στην σπονδυλική στήλη και επιτρέπουν την κάμψη στον κορμό. Επίσης προστατεύουν από την σπονδυλολίσθηση.

Η δύναμη και το εύρος του λακτίσματος που απαιτούνται στο στυλ κολύμβησης πεταλούδας και στο πρόσθιο εξαρτώνται από την επαρκή κινητικότητα των οσφυοϊερών αρθρώσεων (χαμηλά στη μέση), καθώς επίσης και από την ευλυγισία του ισχίου, του γόνατος και της ποδοκνημικής διάρθρωσης. 
Συγκεκριμένα, με την πεταλούδα, η επαναλαμβανόμενη κάμψη και έκταση του κορμού μπορεί, εάν η λεκάνη σηκώνεται πολύ προς τα εμπρός (λόγω των σφιχτών καμπτήρων του ισχίου, για παράδειγμα), συμπιέζει υπερβολικά τις ζυγοαποφυσιακές αρθρώσεις των σπονδύλων. Εάν αυτή η συμπίεση συνεχιστεί με την πάροδο του χρόνου, η άρθρωση μπορεί να αναπτύξει φλεγμονή και να οδηγήσει σε αντανακλαστικούς σπασμούς και πόνο στη μέση.

Οι παράγοντες κινδύνου που έχει αποδειχθεί ότι συμβάλλουν στον πόνο στη μέση στους κολυμβητές είναι: Κακή πλευστότητα και προώθηση του κορμού του σώματος στο νερό, σύσπαση ή σφίξιμο των καμπτήρων μυών του ισχίου, κακή θέση της κεφαλής και του σώματος στο νερό, απότομη αύξηση των ασκήσεων της προπόνησης, καθώς και η υπερπροπόνηση, επιθετική προπόνηση με βάρη, κατάχρηση βοηθημάτων κολύμβησης.

Τα συνήθη συμπτώματα της οσφυαλγίας είναι ο πόνος στη μέση που χειροτερεύει από την ακινησία και ανακουφίζεται με την κίνηση, επιδείνωση πόνου στην έκταση του κορμού, αντανάκλαση πόνου στην οπίσθια επιφάνεια των μηρών.

Θεραπευτικά, εκτός από την φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή αντιφλεγμονώδη συμπληρώματα (Curcugkel) και παυσίπονα, σημαντικό ρόλο παίζει η φυσικοθεραπεία και η αποφυγή επιβαρυντικών δραστηριοτήτων για την σπονδυλική στήλη.

Πρόληψη και θεραπεία της οσφυαλγίας 

Συνιστάται πριν από την εντατικοποίηση της προπόνησης η αποκατάσταση των μυϊκών ανισορροπιών στους σφιχτούς καμπτήρες του ισχίου, τους αδύναμους γλουτιαίους και τους μυς του κορμού, η βελτιστοποίηση της κινητικότητας της πυέλου και των αρθρώσεων, τόσο σε στατικές (χωρίς κίνηση), όσο και σε δυναμικές (με κίνηση) συνθήκες.

Η εξάσκηση με σωστό τρόπο υπό την καθοδήγηση ενός έμπειρου προπονητή όχι μόνο θα βελτιώσει την απόδοση αλλά και θα προστατεύσει από μυοσκελετικούς τραυματισμούς,συμπεριλαμβανομένων εκείνων της οσφυϊκής μοίρας. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους κολυμβητές του πρόσθιου στυλ κολύμβησης και του στυλ πεταλούδας, οι οποίοι εμφανίζουν τη μεγαλύτερη συχνότητα χαμηλής οσφυαλγίας [4].
Για έναν κολυμβητή που έχει ιστορικό πόνου στη μέση ή οσφυαλγίας, αυτός ο αθλητής θα πρέπει να είναι συνεπής με τις ασκήσεις σταθεροποίησης της σπονδυλικής στήλης, να ασκεί την εμβιομηχανική της κολύμβησης και να αποφεύγει τις απότομες αυξήσεις της έντασης και του όγκου της προπόνησης.

Μια οσφυαλγία που δεν υποχωρεί ή επιδεινώνεται παρά την εφαρμογή των συμβατικών θεραπευτικών μέτρων θα πρέπει να ερευνάται από τον ιατρό για την παρουσία σοβαρότερων κακώσεων ή παθολογικών καταστάσεων (σπονδυλόλυση, σπονδυλολίσθηση, κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου) με κατάλληλο ακτινοδιαγνωστικό έλεγχο. Hοσφυική σπονδυλολίσθηση δεν πρέπει να συγχέεται με την σπονδύλωση, η οποία είναι οστεοαρθρίτιδα της σπονδυλικής στήλης. 
Ο πόνος από σπονδυλόλυση και σπονδυλολίσθηση ξεκινά από το κέντρο της μέσης και ακτινοβολεί προς τα κάτω
Η σπονδυλόλυση είναι μια αδυναμία ή κάταγμα πίεσης σε έναν από τους σπονδύλους, τα οστά που αποτελούν τη σπονδυλική στήλη. Αυτή η κατάσταση ή αδυναμία μπορεί να εμφανιστεί σε έως και 5% των παιδιών ηλικίας 6 ετών χωρίς γνωστό τραυματισμό. Ένα κάταγμα στρες μπορεί να συμβεί σε εφήβους που συμμετέχουν σε αθλήματα που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενο στρες χαμηλά στην οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, όπως η γυμναστική, το ποδόσφαιρο, κολύμβηση και η άρση βαρών. Σε ορισμένες περιπτώσεις το ζόρισμα που ασκείται στην σπονδυλική στήλη είναι τόσο ισχυρό, που δεν επιτρέπει τη διατήρηση ενός σπονδύλου στη θέση του και ο σπόνδυλος αρχίζει να μετατοπίζεται ή να γλιστράει από τη θέση του. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται σπονδυλολίσθηση.

Αφού τεθεί η ακριβής διάγνωση της οσφυαλγίας ο γιατρός σε συνεργασία με τον φυσιοθεραπευτή θα προτείνουν και θα εφαρμόσουν την κατάλληλη θεραπεία και το πότε ο κολυμβητής ή κολυμβήτρια θα ξαναρχίσει την προπόνηση.

ΒιβλιογραφικήΤεκμηρίωση

1. Skoffer B., and Foldspang A.: Physical activity and low-back pain in schoolchildren. Eur Spine J 2008; 17: pp. 373-379.

2. Pollard H, Fernandez M (2004) Spinal musculoskeletal injuries associated with swimming: a discussion of technique. Aus Chiropr Osteopat 12(2):72–80

3.Cameron JM. Medical problems in competitive and recreational swimming. In: Payne SDW. Medicine Sport and the Law. Blackwell Scientific Publications. 1990. p285-289.

4. Drori A, Mann G, Constantini N. Low back pain in swimmers: Is the prevalence increasing? Program and Book of Abstracts. Tel Aviv, Israel: The Twelfth International Jerusalem Symposium on Sports Injuries, 1996: 75

Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης

Δρ.Δημήτριος Ν. Γκέλης
Iατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Οδοντίατρος
Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιατρικός Συγγραφέας, Ιατρικός Ερευνητής 

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ: Ιατρική Έρευνα, Συμπληρωματική Ιατρική

Διεύθυνση: ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Τηλ: 6944280764, Email: pharmage@otenet.gr
www.gelis.gr, www.pharmagel.gr , www.orlpedia.gr , www.allergopedia.gr, d3gkelin.gr, www.vitaminb12.gr, www.zinc.gr, www.curcumin.gr

Αικατερίνη Γκέλη
Αικατερίνη Γκέλη
Ιατρός, Ακτινοδιαγνώστρια
 Άσσος, Κορίνθου.
Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη διαγνωστική με υπερήχους, κλασσική ακτινολογία παίδων και ενηλίκων, γναθοπροσωπική ακτινολογία, περιβαλλοντική ιατρική, ιατρική διατροφολογία, συμπληρωματική ιατρική.


Σημείωση: Το παρόν επιστημονικό άρθρο γράφτηκε για λόγους ενημέρωσης των ιατρών και των λοιπών επιστημόνων υγείας και δεν αποτελεί  μέσο διάγνωσης ή αντιμετώπισης ή πρόληψης ασθενειών, ούτε αποτελεί ιατρική συμβουλή για ασθενείς, από τον συγγραφέα ή τους συγγραφείς του άρθρου.

Την ευθύνη της διάγνωσης, θεραπείας και πρόληψης των ασθενειών τις έχει μόνον ο θεράπων ιατρός του κάθε ασθενούς, αφού πρώτα κάνει προσεκτικά ακριβή διάγνωση.
Γιαυτό συνιστάται η αποφυγή της αυθαίρετης εφαρμογής ιατρικών πληροφοριών από μη ιατρούς. Τα συμπληρώματα διατροφής δεν είναι φάρμακα, αλλά μπορεί να χορηγούνται συμπληρωματικά, χωρίς να παραιτούνται οι ασθενείς από  τις αποδεκτές υπό της ιατρικής επιστήμης θεραπείες ή θεραπευτικές τεχνικές και μεθόδους, που γίνονται, όταν χρειάζονται, υπό ιατρική καθοδήγηση,  παρακολούθηση και ευθύνη. Οι παρατιθέμενες διαφημίσεις εξυπηρετούν της δαπάνες συντήρησης της παρούσας ιστοσελίδας 

Το παρόν άρθρο προστατεύεται από το Νόμο 2121/1993 και 4481/2017 για την πνευματική ιδιοκτησία. Η ολική ή μερική αντιγραφή του παρόντος επιστημονικού άρθρου χωρίς τη γραπτή έγκριση του Δρ Δημητρίου Ν. Γκέλη θεωρείται κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και διώκεται βάσει της νομοθεσίας.