H Ελιά (Olea europea) είναι δένδρο αλλεργιογονικής σημασίας στην Κορινθία.
H μελέτη και έρευνα της αλλεργιογόνου χλωρίδας του νομού Κορινθίας την ξεκινήσαμε το 1980 και τη συνεχίζουμε. Στο παρόν άρθρο περιγράφουμε την αλλεργιογονικότητα της Ελιάς.
Οι διαταραχές του θυρεοειδούς και ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός είναι γνωστό ότι σχετίζονται με αυξήσεις της αρτηριακής πίεσης [1].
Πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της υποβιταμίνωσης D3, της όψιμης αγγειογένεσης και του περιορισμού της φλεγμονώδους αντίδρασης, τα οποία είναι γνωστόν ότι, παίζουν μείζονα ρόλο στην ανάπτυξη και εξέλιξη της γεροντικής εκφύλισης της ωχράς κηλίδος [ΓΕΩΚ] του αμφιβληστροειδούς χιτώνα των οφθαλμών, που σχετίζεται με την ηλικία [1].
Ως ρινοκολπίτιδα ορίζεται η αιφνίδια εκδήλωση δύο ή περισσοτέρων συμπτωμάτων, το ένα εκ των οποίων θα πρέπει να είναι, είτε το μπούκωμα της μύτης η ο ρινικός κατάρρους (πρόσθιος ή οπίσθιος).
Η βιταμίνη D3 φωτοσυντίθεται στο δέρμα υπό την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας και μεταβολίζεται στο ήπαρ προς 25 υδροξυβιταμίνη D3 , ενώ στους νεφρούς στη συνέχεια μεταβολίζεται προς καλσιτριόλη (1,25-διυδροξυβιταμίνη D3).
Ο καρκίνος του πνεύμονος είναι η ανεξέλεγκτη αύξηση κακοήθων, ανωμάλων κυττάρων στον ένα ή και στους δύο πνεύμονες και αποτελεί τη συνηθέστερη αιτία θανάτου στους άνδρες και τις γυναίκες παγκοσμίως.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της διεθνούς δημόσιας υγείας είναι η λοίμωξη από το Μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού πρόκειται να αναπτύξει λανθάνουσα φυματίωση.
H μελέτη και έρευνα της αλλεργιογόνου χλωρίδας του νομού Πειραιά έγινε τα τελευταία 20 χρόνια στη μονάδα Ωτορινολαρυγγολογικής Αλλεργίας της Ωτορινολαρυγγολογικής κλινικής του Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιώς.
Σήμερα υπολογίζεται ότι πάσχουν από αλλεργία μόνον στην Ευρώπη πάνω από 150 εκατομμύρια άνθρωποι και αυτό αποτελεί πρόβλημα για τη διατήρηση της Δημόσιας Υγείας [1].
Ο ωτορινολαρυγγολόγος είναι υποχρεωμένος από τη φύση της ειδικότητάς του να γνωρίζει τη διάγνωση και τη θεραπεία των παθήσεων των σιελογόνων αδένων. Όταν οι σιελογόνοι αδένες ανεπαρκούν και παράγουν περιορισμένη ή καθόλου ποσότητα σιέλου, τότε μιλάμε ότι ο πάσχων υποφέρει από ξηροστομία.