Με τον όρο βιταμίνη D εννοείται η βιταμίνη D2 και D3. Κλινικής σημασίας είναι η D3. Υπάρχουν αυξανόμενες αποδείξεις ότι η βιταμίνη D και οι μεταβολίτες της, επηρεάζουν, εκτός από τις λειτουργίες που σχετίζονται με το ασβέστιο και άλλες λειτουργίες του οργανισμού, διότι έχουν εντοπιστεί υποδοχείς της σε όλους τους ιστούς του σώματος.
Είναι αναγνωρισμένο ότι το ροχαλητό μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα νοσηρότητας σε ένα άτομο.Όμως αυτός ή αυτή που ροχαλίζει, για μακρό χρονικό διάστημα, βάζει σε κίνδυνο την
Οι καρκινικές μεταστάσεις είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο, κατά το οποίο ένας καρκίνος μεταναστεύει από την πρωταρχική του εστία σε κάποιον απομακρυσμένο ιστό και ευθύνονται για το 90% των θανάτων από καρκίνο.
Το σύνδρομο Sjögren ορίζεται ως μια αυτοάνοση ασθένεια που χαρακτηρίζεται από ένα προοδευτικά εξελισσόμενο σύνδρομο ξηρότητας (sicca), που επηρεάζει τους εξωκρινείς αδένες και οδηγεί σε μειωμένη παραγωγή σάλιου και δακρύων.
H συμπληρωματική χορήγηση μόνον βιταμίνης D3 σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με υποβιταμίνωση D (έλλειψη ή ανεπάρκεια) αποτελεί σημαντικό παράγοντα προστασίας τους κατά της πρόκλησης σαρκοπενίας [17].
Μια στρεσογόνος κατάσταση, όπως για μερικούς λυρικούς τραγουδιστές ή τραγουδίστριες μπορεί να είναι το ανέβασμα μιας νέας παράστασης όπερας ή μια audition μπορεί να προκαλέσει την έκκριση ενός
Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (Fatty Liver Disease) ή λιπώδης διήθηση του ήπατος είναι η παθολογική συσσώρευση λιπιδίων στα ηπατοκύτταρα ενός ατόμου που στο ιστορικό του δεν περιγράφεται κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών.
H βιταμίνη D3 έχει ένα ανασταλτικό αποτέλεσμα στην υπερβολική και ακατάλληλη συμπεριφορά των ανοσοκυττάρων και βοηθά στον περιορισμό της φλεγμονής που παράγεται από τα ανοσοκύτταρα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (MS) είναι μια χρόνια αυτοάνοση φλεγμονώδης νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ), που χαρακτηρίζεται από απομυελίνωση, νευρωνικό τραυματισμό και διάρρηξη του αιματεγκεφαλικού φραγμού.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια χρόνια φλεγμονώδης και νευροεκφυλιστική αυτοάνοση νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία συχνότατα παρουσιάζει υποτροπές και βελτιώσεις των επεισοδίων της.
Η νόσος σχετίζεται με μια ποικιλία παθοφυσιολογικών χαρακτηριστικών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η διάσπαση του αιματεγκεφαλικού φραγμού, η αυτοάνοση επίθεση και η βλάβη των νευραξόνων και ελύτρων της μυελίνης.