Η ωτοσκλήρωση/ωτοσπογγίωση είναι μια πρωτογενής οστεοδυστροφία της ωτικής κάψας που επηρεάζει άτομα με γενετική προδιάθεση και οδηγεί σε προοδευτική απώλεια ακοής. Η διάγνωση είναι συνήθως κλινική και βασίζεται στα  ευρήματα του  ατομικού αναμνηστικού, την κλινική εξέταση και την  ακοομετρική αξιολόγηση.  Ωστόσο, η αξονική τομογραφία υψηλής ανάλυσης και η μαγνητική τομογραφία έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη διάγνωση και τη θεραπευτική προσέγγιση της ωτοσκλήρυνσης και στην υποβοήθηση της διαφορικής διάγνωσης. 

Η θεραπευτική προσέγγιση στοχεύει στην πρόληψη ή τουλάχιστον στην ελαχιστοποίηση της εξέλιξης της νόσου κατά την προσπάθεια αποκατάστασης της ακοής. 

Η χρήση φθοριούχου νατρίου μπορεί να είναι ένα σημαντικό συμπλήρωμα, ίσως ακόμη και 

Το Φθοριούχο Νάτριο χορηγείται συμπληρωματικά στους ασθενείς με Ωτοσκλήρυνση από τη δεκαετία του εβδομήντα. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία ένας αριθμός ασθενών ευεργετείται πλήρως, ένας μεγαλύτερος αριθμός ασθενών παραμένει με στάσιμη την εξέλιξη της νόσου, ενώ ένα μικρό ποσοστό ασθενών δεν ευεργετείται καθόλου. Τα ανωτέρω διακρίνονται ευκρινώς στον παρατιθέμενο πίνακα [1].

Στη παρατιθέμενη εικόνα απεικονίζονται τα αποτελέσματα της συμπληρωματικής χορήγησης φοριούχου νατρίου σε 575 ασθενείς με χειρουργικά επιβεβαιωμένη ωτοσκλήρυνση του αναβολέα και η σύγκρισή τους με 34 μάρτυρες που δεν πήραν συμπληρωματικά φθοριούχο νάτριο.

Η νευραισθητήρια βαρηκοΐα βελτιώθηκε στο 3%, σταθεροποιήθηκε στο 80%, μετά τη συμπληρωματική λήψη. Στο 8% η κοχλιακή απώλεια άρχισε πάλι μετά τη διακοπή της συμπληρωματικής λήψης φθοριούχου νατρίου 46 ασθενών με αναβολεκτομή [2].

Βιβλιογραφική Τεκμηρίωση: